Edito februari 2019

Wie de kudde volgt, eet vaak bescheten gras

Zo op het eind van de poëzieweek, was een verfijnd gedicht wellicht logisch geweest.
Deze boerenwijsheid vond ik passender, in een tijd waarin veel bougeert.

Dat ze frisse, kruidige weilanden en bermen verkiezen boven bescheten gras, is het minste wat je kan zeggen over onze afstuderende cursisten van het leertraject, die hun eigen weg banen in de landbouw.
Bij de één valt alles stilaan prachtig in de plooi. Het uithoudingsvermogen, geduld en vertrouwen van anderen wordt soms flink op de proef gesteld.
Binnen 2 weken leveren ze hun stevig berekende en onderbouwde afstudeerwerken in en op 23 maart kan iedereen die wil, kennis maken met hun projecten op het afstudeerfeest op de Baarbeekhoeve.

Eén van hen is Sarah, boerendochter uit Machelen aan de Leie, die het ouderlijke bedrijf een -biologische - toekomst wil geven. Hiervoor effent ze al enkele jaren erg behoedzaam een bijzonder pad tussen traditie, nieuwe inzichten en een hartewens, samen met haar ouders onderweg. Mooi om hier samen met Astrid Agemans een stukje deelgenoot van te zijn en te genieten van Sarahs openheid en hun gastvrijheid, bij het maken van een nieuw Landwijzerfilmpje, dat je verder in deze nieuwsbrief vindt.

En aangevoerd door geweldig jong geweld klinkt de schreeuw om een doortastend en moedig klimaatbeleid steeds luider. Tijd om het bescheten gras echt te gaan composteren en transformeren! En hierbij ook de valse tegenstelling tussen landbouw en natuur en klimaat voorgoed te overstijgen. Iets wat de biolandbouw in Europa al 95 jaar in de praktijk brengt, en wat ook deze nieuwe lichting nieuwe boeren op heel eigen wijze weer waar zal maken.

Ik wens ook jou vitale en kruidige ‘voeding’ onderweg,

Els Hillaert