Oorlogstijd

Er zijn verrassend veel parallellen tussen de huidige maatschappelijke omstandigheden en een oorlogssituatie.
We zien veel onrust, angst, onzekerheid en isolement rondom ons. Maar die oorlogssfeer is niet nieuw. Eigenlijk leven we al decennia lang in een oorlog tegen het leven.
Dat is met name in de landbouw al lang voelbaar in de oneigenlijke omgang met bodem, plant en dier, die zo kenmerkend is voor het klassiek landbouwsysteem.
Maar nu is ook de mens zelf aan de beurt en bestrijden we wereldwijd (het leven in) onszelf. In deze opinie staat Geert Iserbyt even stil bij wat dit met zich mee brengt.

We leven in oorlogstijd. Niet letterlijk natuurlijk: er is geen bezetter, er staan geen legers tegenover elkaar en er zijn geen slagvelden of bombardementen in ons land. Maar verder wijst alles erop dat we al maanden in oorlog verkeren: de lockdown, de onzichtbare vijand, die zich in de adem, de handdruk of zelfs maar de nabijheid van ieder ander mens kan verschuilen, de angst en het wantrouwen, de controles allerhande… Bejaarden in woonzorgcentra verklaren dat wat zij meemaken, erger is dan wat ze zich herinneren van de 2e wereldoorlog. Overal zien we gewapende mensen rondlopen: met mondmaskers. Je kan maar best iedereen op afstand houden, ook je eigen naaste familie en vrienden, want misschien zijn ook zij geïnfecteerd door de vijand of infecteer jij hen. Een hele reeks burgerrechten zijn door een totalitaire noodregering ingetrokken, aangestuurd door een zeer beperkt expertenpanel en zonder enig democratisch proces. Weken lang zijn scholen gesloten en is het maatschappelijk leven stilgelegd. Er is geen enkele ruimte voor protest. Voor deze oorlog moet alles wijken.  We zijn in oorlog ……. met onszelf!

 

De oorlogsretoriek, die nu al maanden dagelijks op ons wordt afgevuurd via alle mogelijke kanalen is ons in de landbouwwereld niet vreemd. Diezelfde retoriek kennen we al decennia in de sector van de conventionele, chemische landbouw. Daar waar eerst de natuurlijke veerkracht en immuniteit in bodem, plant en dier onderuit wordt gehaald door kunstmatige veredeling, monocultuur en geforceerde groei, is nadien BESTRIJDING op alle mogelijke niveaus hét codewoord. In alle takken van de landbouw is die dualiteit zichtbaar: eerst verzwakken en forceren, dan de ziektes en plagen, die zich vanuit een natuurlijke hersteldynamiek als signaalfunctie aandienen, onderdrukken en bestrijden. Het besef dat werken aan natuurlijke immuniteit en biodiversiteit een noodzaak is, neemt wel toe, maar blijft nog steeds een aandachtspuntje in de marge.

 

Ook wij mensen leven in een samenleving waarin onze immuniteit op tal van manieren wordt ondermijnd: via voeding, straling, stress, milieuvervuiling, angst…. Als vervolgens een ziekte opduikt, die zichtbaar maakt hoe verzwakt we zijn, is ook hier bestrijding het toverwoord. Zo goed als nergens hoor je in deze corona-tijd ook maar iets over de versterking van onze immuniteit. Alles gaat over bestrijding, quarantaine, contact tracing, vaccinatie… Is er onder de ‘experten’ die nu het beleid aansturen eigenlijk wel iemand die iets afweet van natuurlijke immuniteit? Dat is meer dan fysieke weerbaarheid en anti-lichamen; immuniteit is een samenspel van fysieke, emotionele en mentale veerkracht en balans.

 

Verschillende onderzoeken hebben al aangetoond dat boerderijkinderen een sterkere immuniteit bezitten dan stadskinderen. Dat komt uiteraard onder andere omdat ze met veel meer ‘belagers’ in contact komen en daardoor hun immuniteit versterken. De zo vaak geprezen, doorgedreven hygiëne, die overal wordt ingevoerd, werkt juist een verzwakking van onze immuniteit in de hand, evenals de overconsumptie van antibiotica in de geneeskunde en de gangbare veehouderij. Maar daarnaast draagt ook de inwerking van het contact met een natuurlijke omgeving bij aan de emotionele en mentale balans. Er loopt momenteel een wetenschappelijk onderzoek naar de reactie op een covid-19 besmetting bij mensen die een vorm van yoga en/of meditatie beoefenen. Er is een reële kans dat het sterftecijfer onder deze mensen uiterst klein zal zijn, ook op oudere leeftijd.

 

Europa beraadt zich over de  Green Deal en het Food-to-Fork plan. Doel is o.a. het bereiken van  25 % biologisch landbouwareaal in de hele EU; dus ook in Vlaanderen! We zitten momenteel aan 1,4 %  en een Vlaamse regering die geen enkele concrete doelstelling heeft op dit vlak. Als slechts een fractie van de bedragen, die worden ingezet om het ultieme oorlogswapen -hét vaccin- te ontwikkelen, wordt besteed om deze noodzakelijke maatschappelijke transitie te ondersteunen, doen we iets aan het voorkomen van de volgende covid-pandemie of -pandemieën, die er ongetwijfeld nog aankomen.

 

Het hoogtepunt van de bestrijding van de huidige pandemie moet echter nog komen. Alle hoop is nu gevestigd op de snelle ontwikkeling van een vaccin en het massaal en wereldwijd vaccineren van zoveel mogelijk, zo niet àlle mensen. Net zoals we gekant zijn tegen de verplichte vaccinatie of ruiming (*) van dieren op bio-bedrijven bij de uitbraak van een epidemie onder landbouwhuisdieren, die ontstaan is in en door de gangbare intensieve veehouderij (waar de dieren vaak door de hoge concentratie en de geforceerde groei een lage immuniteit hebben), kunnen we vanuit de biologische en biodynamische visie op de zorg voor het leven, voor ecosystemen en voor bodem, plant, dier en mens er niet mee instemmen dat men, zodra dat mogelijk is, voor iedereen vaccinatie tegen Covid-19 zou  verplichten.

 

(*) ‘Ruiming’ is een eufemisme voor het structureel afslachten van zieke én gezonde dieren in een periferie rond een pesthaard uit angst voor verdere verspreiding, ook wanneer dieren aantoonbaar niet ziek zijn of slechts milde symptomen vertonen en daarna vanuit een gezonde immuniteit genezen. Dergelijke slachtingen worden met politionele macht afgedwongen; de vergoeding dekt nooit de opgebouwde genetische waarde van een biologische veestapel. Dit wordt niet enkel toegepast bij koeien, schapen, geiten, varkens of kippen, maar ook bij bijen.

 

De huidige corona-maatregelen, die ondanks de duidelijke afvlakking van de curve en de beoogde ontlasting van het zorgsysteem blijven inzetten op het tegengaan van besmettingen en daarmee ook de opbouw verhinderen van groepsimmuniteit, laten veronderstellen dat toegewerkt wordt naar een strategie waarbij, zodra de inderhaast gefabriceerde vaccins beschikbaar zullen zijn, verplichte vaccinatie zal worden gepromoot. Er zijn niet minder dan 15  gegronde redenen waarom dit geen goed idee is.

 

Lees er meer over op https://petitie.be/petitie/geen-verplichte-vaccinatie-tegen-covid-19 en als je die mening deelt, teken dan ook de petitie.

 

Geert Iserbyt - juli 2020

 

 

Als vormings- en kenniscentrum voor de biologische landbouw vindt Landwijzer vzw het belangrijk om bij te dragen aan het maatschappelijk debat en om opinies te publiceren rond actuele thema’s en ontwikkelingen op het (raak)vlak van landbouw, natuur, milieu en voeding. Opinies die in de lijn liggen van de missie en visie van Landwijzer.
De auteur schrijft deze opinie in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud.
Deze opinie verwoordt de visie van de auteur en is geen weergave van de visie van Landwijzer vzw als geheel.
Reageren? Mag! Stuur je reactie/opinie naar: webmaster@landwijzer.be