Volgend jaar wordt Landwijzer 21! Lange tijd is dat voor natuurlijke personen de drempel geweest van de “meerderjarigheid”. Dat ligt wettelijk ondertussen een beetje anders, en het staat ook nog voortdurend ter discussie …
Wat er ook van zij, ook organisaties kennen hun eigen ontwikkeling, hun kinder- en tienerjaren, en het moment waarop de samenleving voelbaar hun inzet opeist, met de volle kracht van hun (jong)volwassenheid en hun eerste, misschien nog beperkte, maar zo waardevolle ervaring.
Op de drempel van die nieuwe levensfase, blikken we dankbaar en ook trots terug en kijken we verwachtingsvol uit naar bestendiging en nieuwe ontwikkeling, en een bijhorende nieuwe dynamiek.
Onze kinderschoenen
Jonge, kleine organisaties zullen veel herkenbaars ontdekken in de eerste zeven jaar van onze Landwijzer-geschiedenis : trekken en sleuren, met weinig mensen en middelen, voor of achter de schermen, maar doorgaans in een bijna ontmoedigende anonimiteit. De “illustere onbekendheid” zoals men doorgaans zegt. Alles nog te bewijzen, en slechts hoogst zelden een vanzelfsprekende blijk van vertrouwen. En heel vaak moeten horen : “Landwijzer? Nooit van gehoord …”
Maar ook genoeg kracht voelen om door te zetten, de eerste bescheiden successen, voldoening en vervulling ervaren, en het gevoel dat het toch lukt. Mensen ontmoeten die er wel in geloven, en organisaties bereid vinden om bij te dragen wat nodig is. Het zat allemaal in onze kinderschoenen …
De eerste echt grote stap: erkenning
In 2005 kwam de eerste echt grote stap : Landwijzer werd door de Vlaamse Overheid officieel erkend als “algemeen centrum voor naschoolse opleidingsinitiatieven in de landbouw”. Dat was ook weer trekken en sleuren, maar toch op een andere manier. Veel van wat ons voorheen door anderen moest worden geschonken, kon Landwijzer nu op eigen kracht realiseren. Wat in de voorafgaande tijd zo onmisbaar en belangrijk was – de samenwerking met mensen en organisaties die in Landwijzer geloven – bleef (en blijft ook vandaag nog!) overeind.
Onder meer deze samenwerkingen en het netwerk dat zich daardoor vormde, hebben gemaakt dat Landwijzer in de daarop volgende jaren een rol van betekenis kon en mocht spelen in enkele mooie projecten, waaronder de opstart van de Biobedrijfsnetwerken (BioForum) en het Biogrondfonds, voorloper van De Landgenoten.
Groeischeuten in de tienerjaren
Ondertussen groeide Landwijzer, als vormingscentrum, als team, als organisatie, … Naast het leertraject gingen ook allerlei cursussen en een jaaropleiding imkerij van start. En ook de interesse voor het Leertraject Biologische en Bio-dynamische Landbouw nam gestadig toe. In 2014 werd het leertraject ontdubbeld, en sindsdien gaan jaarlijks twee groepen eerstejaars van start, een in Gent en een in Antwerpen. En steeds vaker krijgen we bij allerlei ontmoetingen te horen : “Ah ja, Landwijzer!”
Ook in de uitstroom uit het leertraject zit dynamiek : het gemiddelde tijdsverloop tussen afstudering en instap in de sector wordt steeds korter, en de kaap van 100 afgestudeerden die actief zijn in de biologische sector zijn we ondertussen al enkele jaren voorbij.
Begin 2017 kwam een volgende grote stap : het team, dat tot dan toe altijd een genereuze gastvrijheid had genoten bij de sectororganisaties, nam zijn intrek in een “eigen” (gehuurd) kantoor in Gent, met eigen klaslokalen op dezelfde plek.
Het is goed om terug te blikken, en te zien dat er heel wat werd gerealiseerd. Die realisaties worden wel opgelijst in alle bescheidenheid, want we zijn toch vooral dankbaar voor de vele kansen die zich in onze “tienerjaren” aandienden, en voor de ondersteuning van zoveel mensen, te veel om ze allemaal op te noemen.
Een nieuwe levensfase, een andere dynamiek
Er is ook nog veel werk te doen. Veel van wat de voorbije jaren werd ontwikkeld, vraagt om versteviging en bestendiging. De Landwijzer-werking en het Landwijzer-team groeien nog steeds. Naast de nieuwe ideeën die we zelf graag willen uitwerken, krijgen we ook steeds vaker vragen en opdrachten vanuit de buitenwereld. Landwijzer wordt gezien en erkend als het vormingscentrum van de biosector.
Landwijzer is in een andere levensfase aanbeland. We worden binnenkort eenentwintig … Dat vraagt een andere dynamiek dan de tienerjaren, misschien ook een iets andere kijk of aanpak op sommige vlakken, maar in elk geval een andere, verdere ontwikkeling.
Momenteel is het uitkijken naar de komst van een nieuwe medewerker, voor administratief en organisatorisch werk. Maar de kans is groot dat Landwijzer binnenkort ook uitkijkt naar iemand die voluit kan en wil gaan voor de dagdagelijkse coördinatie. Met de dynamiek en de aanpak die de “meerderjarigheid” vraagt.
Na ruim twaalf jaar als algemeen coördinator wenkt voor ondergetekende een nieuwe uitdaging : aan boord van Landwijzer (voor wie daarover ongerust mocht zijn) een nieuwe stuurman op weg zetten, en als senior-medewerker (oei, wat klinkt dat “oud”, hopelijk is het nog voor vele jaren) bijdragen aan de verdere ontwikkeling van ons reeds flink uit de kluiten gewassen Landwijzer.
Koen Dhoore